521
सङ्कलनस्वभावञ्च, अतः कथं प्रत्यभिज्ञानात् व्यतिरिच्येत ? य5033द् दर्शनस्मरणका5034रणकं
सादृश्यादिसङ्कलनस्वभावञ्च तत् प्रत्यभिज्ञानमेव यथा प्रसिद्धप्रत्यभिज्ञान5035म्, त5036त्कारणकं
सादृश्यादिसङ्कलनस्वभावञ्चोपमानमिति ।
तद् इत्यादिना प्रकृतोपसंहारमाह–यस्माद् उपमानादेः परोक्षेऽन्तर्भावः तत्
तस्मात् समञ्जसम् उपपन्नम् प्रत्यक्षं परोक्षञ्च इति एवं द्वे एव प्रमाणे इति । कुत
एतत् ? इत्यत्राह–अन्यथा इत्यादि । अन्यथा अन्येन प्रकारेण तेषां प्रमाणानां
सङ्ख्याया अनवस्थानादिति ॥ छ ॥
इति श्री5039प्रभाचन्द्रविरचिते न्यायकुमुदचन्द्रे लघीयस्त्रयालङ्कारे तृतीयः प5040रिच्छेदः ॥ छ ॥
प्रमाणप्रवेशे चतुर्थ आगमपरिच्छेदः ।
-
उपमान प्रत्यभिज्ञानात्मकमेव दर्शनस्मरणकारणकत्वे सति सादृश्यादिसङ्कलनस्वभाव
↩
त्वात् । - ↩
-
स एवाय जिनदत्त इत्येकत्वप्रत्यभिज्ञानम् ।
↩ -
तत्कारणं सादृ– ब॰ ।
↩ -
–महामुनि पु– ब॰ ।
↩ -
–नेष
↩
जयत्परोक्षमहि– ब॰ । -
श्रीमत्प्रभा– ब॰ ।
↩ -
परिच्छेद समाप्त ॥ ब॰ ।
↩ -
मानस्य
↩ -
–त्वेन सिद्धविज्ञा– ब॰ ।
↩ -
स्याद् भवेत् ।
↩
किम् ? प्रत्यक्षाभ प्रत्यक्षप्रमाणाभासमित्यर्थ । अक्षमिन्द्रियानिन्द्रिय प्रति नियत प्रत्यक्ष ज्ञान
मात्रम् तदिवाभातीति व्युत्पत्ते । किं विशिष्टम् ? तैमिरादिक तिमिरादागत तैमिर तदादिर्यस्य
आशुभ्रमणादे तथोक्तम् । तत् किं स्यात् ? प्रमाण भवति । कथम् ? कथञ्चित् भावप्रमेयापेक्षया
द्रव्यापेक्षया वा, न सर्वथा प्रमाणाभासमेव, बहिरर्थाकारविषय एव ज्ञानस्य विसवादात् स्वरूपापेक्षया
तस्याविसवादात् । अत्राविनाभाव दर्शयति यदित्यादि । यज्ज्ञान यथैव यावद्विषयावबोधनप्रकारेण
अविसवादि, विसंवादो गृहीतार्थव्यभिचार तद्रहितमविसवादि, तज्ज्ञान तथा तावद्विषयावबोधन-