715
आश्लिष्टं श्लथभावां तु पुराणच्छायमाश्रिताम् ।
मधुरां 1509सुकुमारां च पाञ्चालीं कवयो विदुः ॥
माधुर्यमपि वाञ्छन्त; प्रसादं च सुभेधसः ।
समासवन्ति भूयांसि न पदानि प्रयुञ्जते ॥
लाटीयावन्त्ययो रीत्योर्मागध्यां च क्वचित्क्वचित् ।
केचिदोजोऽभिधित्सन्तः समस्यन्ति बहून्यपि ॥
मा भूदलंकारतुल्यकक्षतया अर्थस्य प्राधान्यं1512 शब्दगुणस्य तु श्लाघ्यविशेषगुणयोग उदात्तमित्यादेः किमिति प्राधान्यं न भवति दोषगुणानामतीवोल्लेखवत्त्वेन1513 प्राधान्यात्1514 ॥
1515सा वामनप्रसिद्धिर्लङ्घितनभसो बलिद्विषोऽद्यापि ।
मत्सरिणः खलु लोका मर्माण्येवानुबध्नन्ति ॥
दोषस्य यो गुणीभावः स ततोऽप्यधिकं प्रकाशत इति ॥
शब्दालंकारप्राधानो यथा—