724 त्वम्, विकटबन्धत्वमुदारता, उपक्रमाभेदो रीतिः, 1582अर्थप्राकट्यं प्रसादः, अनिष्ठुरता सौकुमार्यम्, 1583अभीष्टतमता प्रेयः, दीप्तरसत्वं कान्तिरिति गुणा दश, रसास्तु रत्युत्कर्षहर्षधृत्युत्कण्ठावेगविस्मय1584मतिवितर्कचिन्ताचपलताहासोत्साहस्तम्भगद्गदोन्माद1585व्रीडावहित्थभयशङ्काः विंशतिर्वागारम्भानुभावे श्रृङ्गारिणः प्रियाचाटुकारस्य कस्यचित्प्रतीयन्त इति रसाधिकः ॥
रसालंकारसंकरोऽप्येतेन व्याख्यातः ।
रसवन्ति हि वस्तूनि सालंकाराणि कानिचित् ।
एकेनैव प्रयत्नेन 1586निर्वर्त्यन्ते महाकवेः ॥ १७३ ॥
रसाक्षिप्ततया यस्य बन्धः शक्यक्रियो भवेत् ।
अपृथग्यत्ननिर्वर्त्यः 1587सोऽलंकारः प्रकृष्यते ॥ १७४ ॥
रसाभावादिविषयविवक्षाविरहे सति ।
अलंकारनिबन्धो यः स कविभ्यो न रोचते ॥ १७५ ॥
तत्र रसालंकारसंकरो द्विधा—रसप्रधानोऽलंकारप्रधानश्च । 1588तयोर्योनुभवित्रैव वर्ण्यते स रसप्रधानः । तत्र ह्यलंकारवतो वाक्यस्य वागारम्भानुभावत्वं भवति ॥
तत्र रतावुपमायाः संकरो यथा—
[तस्या दर्शनसुभगे प्रणयस्खलनजनितो मुखे मनोहरे ।
रोषोऽपि हरति हृदयं मदपङ्क इव मृगलाञ्छने निषण्णः ॥]