107 दृश्यते इति वक्तुम् इच्छता चाटुकारेण केनचिदाक्षिप्तो धर्मी आश्रयः । धर्मं गुणं प्रभाह्वयं कान्त्यभिधानम[नु]ज्ञाय अनाक्षिप्य । प्रभेत्याह्वयो नाम यस्येति विग्रहः । तस्माद्धर्मिण आक्षेपो निराशः ॥
चण्डि ! चक्षुषी तव इमे रज्येते रोषरागमागच्छतः । अधरश्च पल्लवोऽयं स्फुरति कोपकम्पमनुगच्छति । भ्रुवौ च इमे भुग्ने जिह्मभावमाभजतः । कामं तथापि । अदुष्टस्यानिरागसो मे मम भयं त्रासो नास्ति । सापराधो हि बिभीयात् । किमहमवाच्यो बिभेमीति ॥
तद्विवृणोति—
यद् यस्मात् पटीयसा दोषपरिहारचतुरेण प्रियेण भियो भयस्य प्रधानम् उचितं कारणम् अन्यद् भवदपि अनुचितं स्वस्य स्वो वा अपरावो दोषो निषिद्धः अत्र प्रयोगे । तस्मात् स एष ईदृशः कारणस्य [आ]क्षेपो विज्ञेय इति ॥
प्रियतमो दूरे प्रेषितो वर्तते । योऽसौ विरहिणीप्राणप्रयाणसमयः सोऽयं जलदागमोऽप्यागतः । फुल्ला निचुला वञ्जुला मञ्जुमञ्जरीजालजटिलशिरसो दृष्टा दृष्टिकटवः । एवं [सन्निहित]समग्रमरणकारणा साहं न च मृतास्मि । किं न्विदं विधिविलसितं दीर्घदुःखभाजनतां नीता वयम् अमुना दग्धदैवेनेति ॥
तद् व्याचष्टे—