रमयेच्चाटुकृत् कान्तः कलाक्रीडादिभिश्च ताम् ।
न ग्राम्यमाचरेत् किंचिन्नर्म 1141तत्सूचकं न च ॥ ७२ ॥
ग्राम्यः संभोगो रङ्गे निषिद्धोऽपि काव्येऽपि न कर्तव्य इति पुनर्निषिध्यते । यथा रत्नावल्याम्—
इत्यादि । नायिकानायककैशिकीवृत्तिनाटकनाटिकालक्षणाद्युक्तं कविपरंपरावगतं स्वयमौचित्यसंभावनानुगुण्येनोत्प्रेक्षितं चानुसंदधानः सुकविः शृङ्गारमुपनिबध्नीयात् ।स्पृष्टस्त्वयैष दयिते स्मरपूजाव्यापृतेन हस्तेन ।
उद्भिन्नापरमृदुतरकिसलय इव लक्ष्यतेऽशोकः ॥1142
ननु पूर्वमेव निषिद्धं ग्राम्यं पुनः किं निषिध्यते । तत्राह ग्राम्यः संभोग इति । किमस्ति तत् काव्ये । ओमित्युदाहरणेन दर्शयति यथेति1143 । नायिकाप्रभृतीनामुक्तेऽपि लक्षणे न तन्मात्रेण कविर्निबध्नीयात् । किं तु कविपरंपरामवगम्य स्वयमुचितमेतत् संभावितमेतदिति चावगम्य तदानुगुण्येन शृङ्गारादिरसं निबध्नीयादित्याह नायिकेत्यादि ।