359 नास्ति
विरक्त1772चेत इत्याद्य1773युक्तं (।) न च कारणमित्येव कार्याण्यव्यवधानतो
भवन्ति (।) ततो नास्ति दानहिंसाविरतिचेतनानामभ्युदयहेतुता फलानन्तर्या
भावादित्ययुक्तं1774। (२००)
कार्ये तु कारकाज्ञानमभावस्यैव साधकम् ।
कारकाज्ञान1775न्तु कार्येऽभावस्यैव साधकं (।) न ह्यसति कारणे कार्यसंभवः1776 ॥
स्वभावानुपलम्भश्च स्वभावेर्थस्य लिङ्गिनि ॥ २०१ ॥
तदभावः प्रतीयेत हेतुना यदि केनचित् ॥
तथार्थस्य व्यापकतया निश्चितस्य स्वभावस्यानुपलम्भश्च स्वभावे व्याप्ये
लिङ्गिन्यसत्तया साध्ये साधनं
तदा च कारणव्यापकानुपलब्धी गमिके यदि केन चिद्धेतुनोपलब्धिलक्षणप्राप्तानुपलम्भेनान्येन वा तयोः कारणव्यापकयोरभावः प्रती
यते (।) न तूपलम्भाभावमात्रेण सन्दिग्धासिद्धत्वात् ।
ख. स्वभावानुपलब्धिः
स्वभावानुपलम्भमाह ।
दृश्यस्य दर्शनाभावकारणाऽसम्भवे सति ॥ २०२ ॥
भावस्यानुपलम्भस्य भावाभावः प्रतीयते ।
दृश्यस्य वस्तुनो दर्शनाभावस्य यत् कारणं व्यवधानेन्द्रियवैकल्यादि तस्यासम्भवे सति भावस्यानुपलब्धस्य भाव (=सत्ता)ाभावः स्वभा
वानुपलब्धेः प्रतीयते ॥
ग. अनुपलब्धिरेवाभावः
विरुद्धस्य च भावस्य भावे तद्भावबाधनात् ॥ २०३ ॥
तद्विरुद्धोपलब्धौ स्यादसत्ताया विनिश्चयः ।