562
प्रपूर्वको वसिर्ज्ञेयः कारितान्तःप्रमापणे304 ।
तूष्णीं प्रवासयेदेनमिति वृद्धानुशासनात् ॥ ७३ ॥
अभूतोत्पादनायां कृञ् दृष्टः कुरु घटं यथा ।
दृष्टश्चोच्चारणे चौरंकारमाक्रोशतीतिवत् ॥ ७४ ॥
मूर्च्छाविलापौ कुरुते कुरुते साहसे मनः ।
करोति 308चित्तं दुःखेन योऽसौ करुण उच्यते ॥ ७६ ॥
भुजिः पालनकौटिल्याभ्यवहारानुभूतिषु ।
भुनक्ति भुग्नो भूङ्क्तेऽन्नं भूङ्क्ते सुखमितीष्यते ॥ ७७ ॥
समीचीनार्थसंपूर्वात्ततो घञ्प्रत्यये सति ।
भावे वा कारके वापि रूपं संभोग इष्यते ॥ ७८ ॥
स 309पालनार्थः पूर्वानुरागानन्तर उच्यते ।
उत्पन्ना हि रतिस्तास्मिन्नानुकूल्येन पाल्यते ॥ ७९ ॥
स मानानन्तरं प्राप्तः कौटिल्यार्थं विगाहते ।
स्वतोऽपि कुटिलं प्रेम किं नु310 मानान्वये सति ॥ ८० ॥
प्रवासानन्तरे तस्याभ्यवहारार्थतेष्यते ।
तत्र ह्युपोषितैरन्नमिव निर्विश्यते रतिः ॥ ८१ ॥