अथोद्वेगः—
327यथा रत्नावल्याम्— इत्यनेन वासवदत्तातः सागरिकाया भयमिति उद्वेगः । यो हि यस्यापकारी स तस्यारिः ।
यथा च वेणीसंहारे—
कथमासन्न एवासौ कौरवराजपुत्रमहावनोत्पातमारुतो मारुतिरनुपलब्धसंज्ञश्च तावदयं महाराजः । भवतु । दूरमपहरामि स्यन्दनम् । कदाचिदयमनार्यो दुःशासन
इवास्मिन्नप्यनार्यमाचरिष्यति ।330
-
‘देव, न भग्नो रथः । भग्नोऽस्य मनोरथः ।’ इति च्छाया.
↩ - पृ॰ १०५↩
-
A.T.A. gives the illustration from Veṇīsaṃhāra first, and then that from the Ratnā:alī.
↩ -
‘कथमकृतपुण्यैरात्मन इच्छया मर्तुमपि न पार्यते ।’ इति च्छाया.
↩ - पृ॰ १३४↩
- पृ॰ ९६↩
-
‘का पुनरेषा । कथं देवी वासवदत्तात्मानं व्यापादयति ।’ इति च्छाया.
↩ - पृ॰ १२६↩