1093 उत्पत्तिगता समाख्या भेदिका भवति । न चेयं तद्गता । तेन ‘एक1354स्य कर्मभेदात्’ इत्येवमेव भवति । नन्वध्यर्य्वादिषु व्याप्रियमाणेषु ‘शमिता पशुं कण्ठे गृह्णाति’ इति श्रवणाद्भेदः स्यात् । नैष दोषः । य एव कश्चिदव्यापृतः स एव ग्रहीष्यति । न च तदा सर्वाध्वर्युपुरुषाणां सर्वर्त्विजां वा व्यापारो विद्यते । तदेतद्वक्ष्यति ‘इ1355तरमन्यस्तेषां यतो विशेषः स्यात्’ इति । प्राप्त्यभावाच्च ‘यद्यब्राह्मणः स्यात्’ इति लिङ्गमसाधकमतो बलाद्यजमानबिषयं कल्प्यते । याजमानप्रकर1356णाम्नानाच्च, शामित्रस्य न कथंचिदब्राह्मणविषयत्वं विज्ञायते । हिंसात्वाद्ब्राह्मणो नेच्छेदिति चेत्तु ल्यमेतदब्राह्मणस्यापि । स हि मन्दप्रतीकारः सुतरां प्रत्यवैति । तेन यथैव शूद्रादिः कथंचिदनिच्छन्का1357र्यते तथैव यो दानादिवशीकृतः करिष्य1358ति सोऽनुष्ठास्य1359तीत्यविरोधः । एतेनैव हेतुनाऽऽर्त्विज्यं निन्द्यते ॥ २९ ॥
इति शमितुरपृथक्त्वाधिकरणम् ॥ १३ ॥