तस्मात् स्वसम्वेदनरूप एवात्मा उपशान्तो556 ऽन्यथा तस्याभावप्रसङ्गात् । स च सुखादि
सम्वेदनस्वभावो यद्यन्यथा भवेत् नाश एवास्य स्यात् (ा) यस्य चात्मा वल्लाभः स तस्य नाशं
कथमिच्छेत् ।
अवस्थास्तस्य नाशिन्यो नावस्थातेति557 चेन्मतं । तद्रूपव्यतिरेकेण नावस्थातोपलभ्यते ।। ८१२ ।।
अथापि स्यात् (ा) सम्विद्रूपता न विनश्यत्येव । सुखादीनामेव विनाशः । नैतदस्ति ।
तथा च ।
यद्यपि नाम कूटस्थनित्यतया नोत्तरोत्तरोपलम्भस्तथापि तस्य नित्यताऽविकारितैव ।
तथा क्रमाभावेन चोपलम्भस्य ।558 तस्माद्यदि क्रमभाव्युपलम्भस्तस्य त्रुट्यत्तयो559
पलम्भनाश एव प्रसक्तः । एवं च क्रमोपलम्भेच्छायां नाशेच्छैव प्रसक्ता । ततश्च ।
यस्यात्मा वल्लभस्तस्य स नाशं कथमिच्छति ।
अनुपलम्भं कथमिच्छतीति चेत् । मृताद्वरं दुर्बलता । वल्लभत्वेस्य जीवितं वरमस्तु
न मृद्दृष्टिः560 जीवितस्योपरोधिनी । नन्वदृष्टेन तेन किं कर्तव्यमिति । पुनर्दर्शनमेषि
तव्यं । तथा च सति क्रमभावित्वे स एव विनाशः । अयमपरोऽस्त्येवात्मवादिनो दोषः ।
अथवा समानरूपोपलम्भाद् एकता पूर्वापरयोर्युक्ता । भिन्नरूपोपलम्भे तु भिन्नतैव स्पष्टा(ा)तथा
च सति पूर्वकस्य विनाशः । एवं च यस्यात्मा वल्लभस्तस्य विनाशं कथमिच्छति ।
अथवा बोधरूपतया आत्मा सर्व एक एव । सतु पुनरुपाधिभेदाद् भेदमाश्रयते । यथाकाशस्य
एकत्वे घटाकाशं पटाकाशमिति भेदावभासः । तस्मादात्मनामविद्याकृत एव भेदः । यद्येवं ।
यदि घटाकाशं घटाभावे न भवति यथा तथाऽविद्याभावे न भवेत् प्राणी (ा)
तथा सति घटाकाशाभावे सत्यन्येन सहैकमाकाशं जातमिति । आकाशविभागाभाववदात्म